Poemoj el Arĝenta Duopo (v. 1)

MALPROKSIME FOR
Al Julio Baghy

En mallum’ de l’ nokto estas time
Nur apenaŭ brulas la kandel’.
Ĉio kara restis malproksime
Kaj batali, ŝajnas, jam sen cel’.

Ĉio pasis kiel fordegelas
Sur maniko kristalet’ de neĝ’
»Hej, amiko, kial vi malhelas?
Venu al la forno. Jen la seĝ’.«

Ree la silent’ dometon tenas
Nur kraketas ligno en la forn’
Kaj malgajaj pensoj iras, venas
Pikas koron kiel akra dorn’.

»Iras via bona kor’ pilgrime
Kaj doloras pro la homa sort’
Vidas nur, ke ĉie regas krime
Triumfanta super bono mort’.

Sed esper’ ne lasu vin. Ne cedu
Ja revita baldaŭ venos temp’
En laboro vi ne estas sola, kredu
Jam venonta estas por homar’ printemp’.

Vi per viaj versoj ĝojon semu,
Vi rikoltas laŭrojn de la ŝat’,
Kiel la profeto, vi veremu,
Kiel roko estu firma, frat’.«

G. Falkonbriĝ

POETO
Al Kolomano Kalocsay

Kelk-iam mi promenas dum vesper’
Ĝis kiam vestas l’ urbon nokta nubo,
Kaptita de la poezi’ mister’
Sur Neva bord’ mi pensas pri Danubo.

Mi libron premas per karesa man’,
Imagas en krepusko liniaron
De l’ versoj karaj kiel talisman’
De l’ versoj ĝiaj mollulantan maron.

La urb’ sin miksas kune kun malklar’,
Sin perdas kiel homa vivo eta.
Kaj kies vivo rajtas je kompar’
Al lum’ eterna? — Nur poeta.

Ja ĉiam sonos laŭte lia rim’,
Aliaj venos kun la novepoko,
Sed liajn vortojn tempa malproksim’
»Reeĥos per la forta voko.«

G. Falkonbriĝ

AL K. KALOCSAY

Banale sonus ĉiu laŭd’
Al vi, poeto, destinita.
Ĉar kion povus diri mi
Per vort’ ĝistede eluzita?

Permesu premi manon nur,
Kun ĝoj’ saluti kiel fraton,
En korprofundo antaŭ vi,
Jubileul’, mallevi kapon!

Ludmila Jevsejeva

VIVU JULIO BAGHY!
VIVU KOLOMANO KALOCSAY!

Amindajn poetojn ni havas
En lando apud Danubo, —
Kantantaj je bona ekzemplo
En esperantuja templo,
Dum tempoj nigraj de dubo.

Per verkoj legindaj, kaj ravaj
Riĉigis ili altcele
La mondon literaturan; —
Farante ĝin tute maturan
Zorgadas ili fidele.

Hodiaŭ kunfestas plenĝoje
La verdstela legantaro
Arĝentan honor-jubileon,
Kaj nian komunan ideon.
Do vivu! vivadu la paro!

Friedrich Piper
Vechta, Germanujo

AL K. DE KALOCSAY

Por vin saluti kaj admiri
Laŭ mod’ malnova, ĉarma tre,
Poemon plektus mi, sed ve,
Mi amas vin, ne decas diri!

Do pezon koro devus porti,
Ne povus flugi pro balast’,
Ne volus servi per bombast’:
Mi gloras vin, ne taŭgus vorti!

Ĉe l’ altaro de l’ Perfekto
Vi klinas vin, fidela fil’.
Ve, ne sufiĉus lingvoj mil
Por mia sento kaj respekto.

Libere povus mi ja spiri,
Nur se laŭ modo ĉarma tre
Poemon plektus mi kaj se
Mi amas vin, ja decus diri!

Juliette Vatré

PRI KOLOMANO KALOCSAY

Ve! ne sufiĉas miaj fortoj,
Por Kalocsay nur imiti.
Mi sen sukceso devas ŝviti,
Dum li ĵongladas per la vortoj.

Kun ĉiam novaj vort-kohortoj
Li scias enuigon spiti.
Ve! ne sufiĉas miaj fortoj
Por Kalocsay nur imiti.

En siaj gramatik-retortoj
Li povis tutajn lingvojn friti,
Samtempe tamen kanti, spriti.
Gratuli lin per miaj kordoj.
Ve! ne sufiĉas miaj fortoj.

Martin Strümpfel

BAGHY—KALOCSAY

Hero’ de l’ sorttragiko,
trempita en komiko
de la sufer-kaliko,
trinkita per mimiko.
Hero’ de la liriko,
de rara versmuziko,
de nova viv-etiko.

Hero’ de l’ gramatiko
kaj ties polemiko,
sagaca la repliko.
Hero’ de l’ vortplastiko
kaj de la verstekniko;
la majstro de l’ kritiko
kaj de l’ Belec’ amiko.

La mond’ pri heroec’ eraras,
kaj pri homaĝoj tre avaras.
La verda ŝatas la kverelon
pli ol demeti la ĉapelon.
Ha, la vento
post jarcento
forblovas la nomojn de multaj, pri kiuj ni aŭdas.
Sed Kalocsay, Baghy, vin oni ja ĉiam plu laŭdas!

Hector Vermuyten

HEROOJ

Heroo estas homo
faranta pli ol devon:
Hero’ sur batalkampo,
detruas vivo-revon;
heroo de la paco,
al viv’ estas donaco.
Tia Kalocsay
Kolomano kaj
Julio Baghy estas
Ni tial ilin festas.

Hector Vermuyten

JULIO BAGHY

Impulsa ŝpruco vorta,
Spita rid’
De kara, varisorta
Ciganid’,

Pli ol aper’ mirakla
De fein’
En la salon’ spektakla
Sorĉas nin!

Rigardo karesdona
Ĉe la ven’
Kaj voĉo dolĉosona
Pro kompren’

Pli ol memoron lasas
Al amik’.
Kaj vibras, se li pasas,
Kormuzik’.

Ja koroj al li sklavas
Eĉ sen dir’,
Ĉar kordojn multajn havas
Lia lir’!

Juliette Vatré

SENORDA SOMERA GRATULO
DE DEKUNUJARA ETULO
AL GRANDA KVARONCENTULO

Svenas la lilio,
Sonĝas la tilio,
Flirtas ĉese, peze
Eĉ la papilio.

Ŝvitas nun Polio,
eĉ pli Kastilio,
ŝvitas nun la tuta
granda familio.

Ŝvitas nun eĉ Klio...
Kaj nenia plio
venas en la cerbon.
Mi fuŝas — Julio.

Sum’ de vigilio:
Vivu, vivu, vivu
Vi, Baghy, Julio!
Jen simpla gratulo.
Ho honto kaj punkto!
Nenia alio.
Forsendi eble risko:
Oni devus kaŝi, ke
ĝin sendis Szilágyi,
alnomo: Francisko.
Dato: Julio,
vagonare
en granda Polio.

F. Szilágyi

JULIO BAGHY

Sengitara li vagas tra mondo,
Vagabondo, kun kantoj sur lip’.
Lia vivo similas al ondo,
Poezio — al blanka tulip’.

Famkonata en kvin kontinentoj,
De Aljaska ĝis suna Bali.
Ĉiam pretaj virinregimentoj
Genuiĝas en am’ antaŭ li...

Ludmila Jevsejeva