Hilda Dresen

Preter vivo tro racia
Vigle migras plum’ de nia
Kara vagabond’,
Kaj aŭskultas lin avide,
Kortuŝite kaj ravite
Esperanta mond’.

Pro sopir’ de l’ kor’ ciklona
Pri la vera Homo homa
Sangas lia kant’,
Sed konsolon al viktimo
De la dorna am-pilgrimo
Donas Esperant’.

Kantu, Baghy, nia bardo,
Bardo de l’ sincera ardo,
Kun antaŭa fort’:
Vian larman emocion
Kaj fajreran ironion
Aŭdos sud’ kaj nord’.

Ĉiam vin, poet-giganto,
Ni admiris kaj admiros;
Dum ekzistos Esperanto,
Via nom’ lumture brilos!

Majstre streĉis koro-kordojn
Vi kun fajro kaj gracio,
Kaj apertis vaste pordojn
Por kultiv’ de l’ poezio.

Enpenetris ĉian sferon
Via muzo temerare,
Kaj rezulte eĉ Inferon
Vi konkeris senbatale.

Dolĉ-aromas viaj floroj,
Loge pompos kaj eternos.
... Antaŭ vin en niaj koroj
Ni adoron nian sternos.