Sun’ ekstera, sun’ interna,
   nutras homan vivon,
   sen distingo en somero.
Sed, en senviv’ de vintro,
   kontraŭ frosto morda,
   korfajro memnutras, sola.

En brusta karcer’—aŭ sina rifuĝ’—
   ĉielo en kaĝo, brulas
   sun’ ruĝega. Okuloj—
dolĉtristaj lumoj de l’animo—
   larĝas, pro miro kaj sopiro,
   nostalgio kaj espero.

Mi voras la sunon,
   manĝegas por vivi.
En ĉi medi’ glacia
   mortiga de l’spirito,
mia suno, kiu ene
   ŝvebas, ne malviglu.

Mi estas sunvoranto.
   Revenu, sun’ fizika
   por mia sun’ interna
   kie febras imagpovo.

Mi voras la sunon.
Mi voras la sunon.
Mi voras la sunon.

Jen, resume, pasio mia.

A sun without, a sun within
nurtures human life,
indistinguishably in summer.
But, in the lifelessness of winter,
against the biting frost,
the fire of the heart feeds itself, alone.

In the jail cell of the chest—or the refuge of the breast—
a heaven in a cage, burns
a red red sun. Eyes—
sweet-sad lamps of the soul—
widen, in wonder and yearning,
nostalgia and hope.

I devour the sun,
gorge on it to live.
In this frigid environment
killing the spirit,
my sun that hovers
within, don't weaken.

I am a sun-eater.
Come back, physical sun
for my sun within,
feverish with imagination.

I devour the sun.
I devour the sun.
I devour the sun.

Here is, in sum, my passion.