Malkuraĝulo

Je vesper’, por bona frando
Por brasiko kun viando,
Venu kuraĝe, kara.
     Hej, mi iri ne kuraĝas
     Kara, dolĉa amatin’,
     Pro l’ kandela lumo oni
     Ja rimarkos nepre min.

La kandelon vi estingos,
Senrimarke min atingos,
Venu kuraĝe, kara
     Hej, mi iri ne kuraĝas,
     Kara, dolĉa amatin’.
     Pro la hunda bojo oni
     Ja rimarkos nepre min.

Ĵetu oston sur la vojon,
Tuj forgesos ĝi la bojon,
Venu kuraĝe, kara.
     Hej, mi iri ne kuraĝas,
     Kara, dolĉa amatin’,
     Pro la bota bruo oni
     Ja rimarkos nepre min.

Sur kalkanojn tukon metu.
Ke la botoj ne bruetu,
Venu kuraĝe, kara.
     Hej, mi iri ne kuraĝas,
     Kara, dolĉa amatin’.
     Pro la porda grinco oni
     Ja rimarkos repre min.

Vi per gras’ la pordon ŝmiros,
Kaj sengrince venos, iros,
Venu kuraĝe, kara.
     Hej, mi iri De kuraĝas,
     Kara, dolĉa amatin’
     Pro la lipa ŝmaco oni
     Ja rimarkos nepre min.

Hej, vireto brava, saĝa,
Eĉ por kisi malkuraĝa!
Kiom ja valoras vi?
Kison jam ne volas mi.
Jam adiaŭ! Iru for.
Falis vi el mia kor’.