Amaj Melodioj

Mi min kaŝis en bosko kaŝtana
en krepusk’ de l’ printempa vesper’,
sur la musk’ sub la kron’ diafana
kuŝis mi. Simfoniis mister’.
La mister’ de l’ natur’ simfoniis:
en folioj susuris fabel’,
en river’ en reflektoj helstriis
per la plektoj arboja ombrel’.
Kaj mi ĝoja en reva krepusko
sur la lim’ de la lum’ kaj mallum’
ne evitis fatalan embuskon
kaj fariĝis viktim’ de l’ parfum’.
De l’ parfum’ de la korpo virina
aperinta subite en bosk’,
saturite mi svenis al sino,
kien logis potence la mosk’.
Kaj kadence trembatis la koro
pro alflu’ de l’ volupta pasi’;
kaj en ĝu’ de l’ virgeca doloro
mi abruptis kaj dronis en ŝi …
Disburĝonis kaŝtanaj la  floroj
kun  kreiv-geedziga polen’,
ĝi miksiĝis kun niaj odoroj
en mistera pasia solen’.

Voznesensk, 11 Decembro 1923

[Noto de la red.:] arboja: interesa eksperimento, formi adjektivon el plurala substantivo. Nenio malhelpas tion ĉi, kaj ĝi povus esti foje utile esprimiva.