Ĉarthavajn stratojn mi vagadas
ĉe l’flu’ ĉarthava de Tamizo,
kaj sur vizaĝoj mi konstatas
signojn de feblo kaj de grizo.

En ĉiu kri’ de ĉiu homo,
en ĉiu beba timokri’,
en ĉiu voĉo kaj opono,
katenojn mensajn aŭdas mi.

La kri’ de l’kamenpurigisto
preĝejojn nigriĝantajn skuas;
suspiro de soldata tristo
sur mur’ palaca sange fluas.

Sed plej mi aŭdas ĉe civito,
kiel putinblasfem’ atakas
la larmon de la novnaskito
kaj nuptan ĉerkportilon plagas.