Kiel la birda ar’ frostiĝa en tiu trista mir-fabel’,
ar’, kiun nutri ne sufiĉas per bril’ de neĝa stel-juvel’,
kunvenis ni por ree revi super fandita plumbo-pec’,
ho, povu ni de ĝi ricevi aŭguron pri la estontec’.

Se jam sin rulas kun akcelo eventoj plenaj de dolor’,
ho kandelet’ sur nuksa ŝelo, por ni pli lante brulu for,
trumpet-sonoro nun necesos kaj kantoj de anĝela lir’
antaŭ ol venos Mort’ kaj ĉesos sub ties kiso nia spir’.

Rideton veku en okulo de tiuj ĉe patrina jup’,
bombonojn donu sen kalkulo kaj multon el Kristnaska kuk’,
se jam sin rulas kun akcelo eventoj plenaj de dolor’,
ho kandelet’ sur nuksa ŝelo, por ni pli lante brulu for!

Jak ptáci zimomřiví v tom teskném příběhu,
ti, které neuživí třpyt hvězdic na sněhu,
my sešli jsme se snící nad lžičkou olova,
kéž by nám mohlo říci náš osud doslova.

Když už se řítí v spěchu ten žaluplný děj,
svíčičko na ořechu, hoř pro nás pomalej,
ať zvučí trouby hlásné i zpěvy andělů
dřív, než přijde smrt a zhasne náš dech ve svém pocelu.

A těm u sukní matek dej úsměv do oček,
klín plný cukrlátek a hodně vánoček,
když už se řítí v spěchu ten žaluplný děj,
svíčičko na ořechu, hoř pro nás pomalej.